روغن موتور یا روغن موتور شور برای روانکاری اجزای داخلی موتورهای احتراق داخلی و همچنین محافظت از آنها در برابر خوردگی و خنک نگه داشتن آنها در حین استفاده طراحی شده است.
این از دو عنصر اصلی ساخته شده است: پایه و مواد افزودنی. استوک پایه معمولاً 95 درصد محلول را تشکیل می دهد و یا از نفت، مواد شیمیایی مصنوعی یا مخلوطی از این دو ساخته می شود.
استوک پایه مسئول روانکاری قطعات متحرک موتور و حذف گرمای ایجاد شده است.
در همین حال، افزودنی‌ها تقریباً پنج درصد روغن را تشکیل می‌دهند و این مواد شیمیایی هستند که مسئول کنترل دقیق ویسکوزیته و روانکاری روغن و همچنین محافظت از قطعات موتور در برابر سایش هستند.
به عنوان مثال، دی آلکیل دی تیوفسفات روی (ZDDP) یک افزودنی است که اغلب برای جلوگیری از سایش استفاده می شود.
در حالی که سولفونات های منیزیم به روغن کمک می کند تا ناخالصی ها و لجن موتور را تجزیه کند.
روغن های موتور بر اساس درجه و ویسکوزیته آنها رتبه بندی می شوند.
هر روغنی می‌تواند تک درجه، با سطح ویسکوزیته تعیین‌شده یا چند درجه باشد که در آن روغن بسته به دمای آن می‌تواند در دو ویسکوزیته متفاوت عمل کند.
مورد دوم امروزه بیشتر برای وسایل نقلیه مورد استفاده در تمام طول سال در شرایط مختلف رایج است.
نرخ جریان روغن های تک درجه و چند درجه بر روی مقیاس درجه ویسکوزیته اندازه گیری می شود که شامل 11 درجه از 0 تا 60 می شود.
روغن های دارای رتبه پایین تر از روغن های رتبه بالاتر ضخیم تر هستند و آنها را برای محیط های گرم مناسب تر می کند و بالعکس.
روغن مصنوعی یک روان کننده ساخته دست بشر است که از ترکیبات شیمیایی مصنوعی ساخته شده است.
روغن‌های مصنوعی معمولاً از مواد اصلاح‌شده شیمیایی مانند اجزای نفتی ایجاد می‌شوند، اما ماده پایه تقریباً همیشه نفت خام مقطر است.
