از لحاظ تاریخی، شوینده‌های مصنوعی عمدتاً به عنوان جایگزینی برای صابون مبتنی بر چربی شروع شدند، اما به محصولی پیچیده تبدیل شدند که از بسیاری جهات برتر از صابون بود.
صابون کربن اکتیو یک کف یا رسوب در آب سخت تشکیل می دهد و حلقه ای در اطراف وان حمام، باقی مانده سفید رنگ روی ظروف شیشه ای و کشک چسبناک در آب شستشوی وان لباسشویی باقی می گذارد.
ارتباط این تفاله آب سخت با حالت کسل کننده و بدون درخشندگی مو پس از شامپو کردن، لکه های زرد روی لباس ها پس از اتو کردن، و استفاده زیاد از صابون در خانه قابل درک نیست.
همه این اثرات به نقص جدی صابون ها اشاره دارد، یعنی واکنش آنها با کلسیم و سایر نمک های فلزی موجود در آب سخت و رسوبی که سختی آب را تشکیل می دهد. صابون ها همچنین با ترکیبات اسیدی واکنش داده و رسوب تشکیل می دهند.
از سوی دیگر، مواد شوینده مصنوعی عموماً تحت تأثیر نمک‌ها یا اسیدهای فلزی قرار نمی‌گیرند یا بسیار کم تأثیر می‌گذارند. اگرچه ممکن است با آنها واکنش شیمیایی نشان دهند.
ترکیبات حاصل یا محلول هستند یا به صورت کلوئیدی در محلول پراکنده می مانند. سایر خواص مفید مواد مصنوعی مانند حلالیت در آب سرد و انعطاف پذیری در فرمولاسیون نیز به جایگزینی سریع محصولات صابونی کمک کرده است.
محلول قلیایی سوز آور داغ، مانند سود سوزآور، روی چربی ها یا روغن های طبیعی، مانند پیه یا روغن گیاهی، برای تولید نمک اسید چرب سدیم صابون و گلیسیرین یا گلیسرول عمل می کند.
این واکنش صابونی سازی اساس تمام صابون سازی است. اگر به جای چربی ها یا روغن های طبیعی از اسیدهای چرب تولید شده صنعتی استفاده شود، در واکنش با سود سوزآور به جای صابون و گلیسیرین، آب و صابون تولید می شود.
مواد اولیه اصلی برای تولید صابون چربی و قلیایی است. مواد دیگری مانند روشن کننده های نوری، نرم کننده های آب و ساینده ها، اغلب برای به دست آوردن ویژگی های خاص اضافه می شوند.
