از اتیلن محصول فرعی فرآوری نفت خام یا گاز طبیعی اتصالات پلی اتیلن پلی رود تولید می شود. اتیلن را می توان تنها در حضور یک کاتالیزور مناسب مانند متالوسن یا کاتالیزورهای نوع Ziegler-Natta به پلی اتیلن تبدیل کرد.
رایج ترین فرآیند پلیمریزاسیون، پلیمریزاسیون هماهنگی است که شکل دیگری از پلیمریزاسیون افزودنی است. این فرآیند با وارد کردن رادیکال آزاد به مولکول اتیلن کار می کند.
این رادیکال آزاد باعث شکسته شدن پیوند دوگانه موجود بین دو اتم کربن می شود که مولکولی با محل پیوند باز در دو طرف ایجاد می کند.
این پیوند باز سپس با مولکول دیگری با پیوندهای باز متصل می شود. این روند ادامه می یابد و مولکول ها به طور مداوم برای تشکیل زنجیره های پلیمری پلی اتیلن طولانی اضافه می شوند.
پس از پلیمریزه شدن، پلیمر به رشته های بلند اکسترود می شود. این رشته‌ها سپس به یک پلت‌ساز منتقل می‌شوند که رشته‌ها را به گلوله‌های کوچکی برش می‌دهد که می‌توانند به پردازنده‌های پلاستیکی پلی اتیلن ارسال شوند.
پلی اتیلن و انواع آن برخی از پرکاربردترین پلاستیک ها هستند و تقریباً در هر صنعت بزرگی یافت می شوند. کاربردهای رایج پلی اتیلن عبارتند از:
- بطری ها
- مخازن آب
- ظروف غذا
- کیف ها
- لوله و اتصالات لوله
- فیلم های انعطاف پذیر
- ایمپلنت های پزشکی
- طناب ها
- تورهای ماهیگیری
- آسترهای مقاوم در برابر سایش برای ناودان
پلی اتیلن با وزن مولکولی فوق العاده بالا (UHMWPE): UHMWPE دارای یک زنجیره مولکولی خطی بدون انشعاب جانبی است.
مقاومت سایشی بسیار خوبی دارد و بسیار سخت است و به خوبی برای کاربردهای صنعتی مناسب است.
UHMWPE زنجیره های مولکولی پیوسته بسیار طولانی تری نسبت به سایر پلی اتیلن ها دارد، از این رو به عنوان “وزن مولکولی فوق العاده بالا” شناخته می شود.
پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE): ماده HDPE دارای یک زنجیره مولکولی خطی است که بدون انشعاب از زنجیره اصلی محدود می شود.
