نوع بذر: ابتدا بذر خود را درک کنید.
برخی از گونه ها بهتر از سایرین ذخیره می شوند.
به عنوان مثال دانه های علف بهتر از ذرت ذخیره می شوند و بهتر از سویا و سایر دانه های روغنی ذخیره می شوند.
همه علف ها یکسان نیستند.
ممکن است تفاوت‌های جزئی در علف‌ها به دلیل تفاوت‌های شیمیایی وجود داشته باشد که آن‌ها را کم و بیش مرطوب می‌کند، یا تفاوت‌های فیزیکی که مقاومت در برابر رطوبت ورودی به دانه‌ها را نشان می‌دهد (به عنوان مثال دانه‌های سخت)، یا صرفاً یک مقاومت فیزیکی در برابر جریان هوا از طریق توده بذر ایجاد می‌کند.
به عنوان مثال، بذر چمن با دانه های کوچک تراکم بیشتری در کیسه دارند و بر سرعت حرکت هوا تأثیر می گذارند.
بنابراین خوب است که رکوردهای رطوبت و جوانه زنی یا قرائت TZ برای گونه های مختلف در طول زمان ایجاد شود.
کتاب ها برخی از اصول کلی را بر اساس تنظیمات آزمایشی به ما می دهند، اما برای داشتن داده های واقعی تر در شرایط ذخیره سازی خاص، بهترین کار حفظ سوابق است.
به عنوان مثال، اگر سابقه جوانه زنی / سطوح TZ بذر چچم را دارید که دارای 12 درصد رطوبت اولیه، 90 درصد جوانه زنی اولیه بود، در کیسه های کرفس در انبار مخصوص شما (جایی که رکورد دما و رطوبت نسبی دارید) ذخیره شده است.
یک، دو یا سه سال که زنده ماندن را با TZ یا جوانه زنی ارزیابی کردید، اطلاعات ارزشمندی دارید که هیچ کس دیگری در جهان ندارد.
به همین دلیل است که کتاب ها فقط می توانند اصولی را ارائه دهند و هر سازمان خاص نیاز به تولید داده برای مورد خاص خود دارد.
یک مطالعه نشان داده است که چچم یکساله قابلیت نگهداری بهتری نسبت به فسکیوی جویدنی دارد، حتی اگر از نظر ترکیب شیمیایی مشابه باشند.
در اواخر دهه 1970، یک شاخص ذخیره‌پذیری نسبی برای برخی محصولات ایجاد شد که نشان می‌داد 50 درصد از کنتاکی بلوگراس، چچم چند ساله و دانه‌های بلند فسکیو حتی پس از 3 تا 5 سال ذخیره‌سازی جوانه می‌زنند، در حالی که 50 درصد از دانه‌های خزنده خزنده هستند.
حتی بعد از 5 سال یا بیشتر جوانه بزند.
در همین مطالعه گزارش شد که انتظار می رود 50 درصد بذرهای علف باغی پس از 1 تا 2 سال نگهداری جوانه بزنند.
مطالعات بیشتر در مورد قابلیت ذخیره‌سازی بالقوه علف‌های فصل سرد مختلف در شرایط ذخیره‌سازی مختلف مطلوب است.
