عملکردهای متداول: دیروز و دیروز، این اقلام برای بهبود راحتی و غنی سازی دکور طراحی شده اند، هر کدام به شیوه خود، یکی روی زمین، دیگری روی دیوار.
تمایز با استفاده: فرش پهن شده روی زمین و همچنین روفرشی 12 متری فیروزه ای، پاها را گرم می کند، صدای قدم ها را خفه می کند، رطوبت را جذب می کند، راحتی را افزایش می دهد.
ملیله‌ای به نام «فرش دیواری» به دیوار آویزان می‌شود تا دهانه‌ها را پنهان کند، اتاق‌های بزرگ را جدا کند، فضا را گرم کند و تا حدودی نت‌های تزئینی ارائه دهد.
تمایز مشتریان: فرش، کالای رایج در آسیا، لوکس در غرب.
در نتیجه، مشتریان به اندازه پیشنهاد متنوع هستند.
ملیله برای مشتریان محدودتر و غربی تر از مشتریان شرقی جذاب است.
تمایز از نظر تزئین: تزئین فرش برای بیان یک داستان یا تجلیل یک شخصیت نیست.
همه چیز در اشکال، تقارن، چیدمان و رنگ‌های الگوها نمایش داده می‌شود، تمام وجود از بالا دیده می‌شود.
محل فرش مشتریان را تشویق به حضور در آنجا نمی کند.
چه کسی دوست دارد اینطور زیر پا گذاشته شود؟ دکور ملیله ها به دو پارامتر بستگی دارد: عمودی بودن و اسپانسر.
در گذشته، حامیان از چهره‌های تأثیرگذار پادشاهی بودند و در صورت لزوم می‌توانستند موضوع دکور را تحمیل کنند و گاه خود را روی صحنه ببرند.
ترجیح مضامین روایی هنوز هم امروزه پابرجاست و خوانش آنها با عمودی بودن ملیله ها تسهیل می شود.
روش‌های اجرا: اگرچه بر روی دستگاه‌های بافندگی (عمودی یا افقی) که نخ‌های تار روی آن کشیده می‌شود، نقوش با تکنیک‌های مختلف به دست می‌آیند: گره‌زنی یا صاف‌بافی برای فرش، در حالی که نقش‌های ملیله از عبور متوالی شاتل از تار حاصل می‌شود.
بافت: سطح فرش مخملی با موهای پرزدار یا خوابیده پوشیده شده است، سطح ملیله صاف و بدون ریش است.
نتیجه گیری: در قرن بیست و یکم، فرش هم عنصر کلیدی دکور و هم یک نقطه آسایش قابل توجه است، در حالی که ملیله تنها نقش تزئینی خود را حفظ کرده است.
