چای سبز و چای نیم کیلویی دبش هر دو غنی از گروهی از آنتی اکسیدان های محافظ به نام پلی فنول هستند.
به طور خاص، آنها حاوی فلاونوئیدها، زیرگروهی از پلی فنول ها هستند. با این حال، نوع و مقدار فلاونوئیدهای موجود در آنها متفاوت است.
به عنوان مثال، چای سبز حاوی مقدار بسیار بیشتری اپی گالوکاتچین-3-گالات (EGCG) است، در حالی که چای سیاه منبع غنی از تافلاوین است.
تصور می شود که فلاونوئیدهای موجود در چای سبز و سیاه از قلب شما محافظت می کنند.
یک مطالعه حیوانی نشان داد که چای سبز و سیاه به طور یکسان در جلوگیری از تشکیل پلاک عروق خونی تا 26 درصد در کمترین دوز و تا 68 درصد در بالاترین دوز مؤثر هستند.
این مطالعه همچنین نشان داد که هر دو نوع چای به کاهش کلسترول LDL (بد) و تری گلیسیرید کمک می کنند.
علاوه بر این، دو بررسی که بیش از 10 مطالعه کیفی را بررسی کردند، نشان دادند که نوشیدن چای سبز و سیاه می تواند فشار خون شما را کاهش دهد.
علاوه بر این، بررسی دیگری از مطالعات چای سبز نشان داد افرادی که 1 تا 3 فنجان چای سبز در روز می‌نوشیدند به ترتیب 19% و 36% خطر حمله قلبی و سکته مغزی را کاهش دادند، در مقایسه با افرادی که کمتر از 1 فنجان چای سبز در روز می‌نوشیدند.
به طور مشابه، نوشیدن حداقل 3 فنجان چای سیاه می تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی را تا 11 درصد کاهش دهد.
چای سبز و سیاه هر دو حاوی کافئین هستند که یک محرک شناخته شده است.
کافئین با مسدود کردن انتقال دهنده عصبی بازدارنده آدنوزین، سیستم عصبی شما را تحریک می کند. همچنین به آزادسازی انتقال دهنده های عصبی تقویت کننده خلق و خو مانند دوپامین و سروتونین کمک می کند.
در نتیجه، کافئین می تواند هوشیاری، خلق و خوی، هوشیاری، زمان واکنش و یادآوری کوتاه مدت را افزایش دهد.
چای سبز و سیاه همچنین حاوی اسید آمینه L-theanine هستند که در قهوه وجود ندارد.
