در آمریکای شمالی، ژله نوعی میوه نگهدارنده است. این یک اسپری میوه شفاف است که از آب میوه پخته شده، شکر و احتمالاً پکتین تهیه می شود که به ژل شدن و غلیظ شدن آن کمک می کند.
با مربا تفاوت دارد زیرا شامل گوشت میوه نمی شود. با این حال، در خارج از آمریکای شمالی، ژله به یک دسر مبتنی بر ژلاتین اشاره دارد.
اما اصطلاح ژله آماده کوچک به مرباهای شفاف مانند انگور فرنگی سیاه و سیب نیز اشاره دارد. در بریتانیا، ژله چاشنی است که معمولا با گوشت بره، گوشت شکار، بوقلمون و غاز در جشنواره یا کباب یکشنبه سرو می شود.
در کانادا ژله را به دو نوع ژله ای و ژله ای با پکتین تقسیم می کنند. برای آنها ژله از میوه، آب میوه یا کنسانتره میوه درست می شود.
همچنین باید حاوی حداقل 62 درصد مواد جامد محلول در آب باشد. از طرف دیگر، ژله حاوی پکتین باید با حداقل 62 درصد مواد جامد محلول در آب و حداقل 32 درصد آب میوه خاص تهیه شود.
همچنین می تواند حاوی یک ماده اسیدی باشد تا کمبود اسیدیته طبیعی میوه را پر کند.
مهم نیست که چه ژله ای برای ملل مختلف است، یک چیز مشترک این است که همه آنها کنسرو میوه هستند. تاریخچه ژله نیز با تاریخچه نگهداری غذا شروع می شود.
اگر می خواهید بیشتر بدانید، ادامه مطلب را بخوانید زیرا ما در مورد تاریخچه ژله بیشتر به شما می گوییم.
قبل از اینکه به تاریخچه ژله بپردازیم، اجازه دهید ابتدا بفهمیم که مفهوم نگهداری مواد غذایی چگونه آغاز شد، زیرا در تاریخچه ژله نیز نقش زیادی دارد.
آیا می‌دانستید که در عصر حجر یا دوره پارینه سنگی، یعنی حدود 2.6 میلیون سال پیش، مردم از قبل غذا را نگهداری می‌کردند؟
در این زمان‌ها، آنها متوجه شده‌اند که صرفه‌جویی در مواد غذایی که در زمان‌های فراوان جمع‌آوری کرده‌اند، می‌تواند به آنها کمک کند در زمان‌های کمبود زنده بمانند. جدای از آن، نگهداری غذا همچنین می تواند به آنها کمک کند تا از پرسه زدن مداوم به فواصل دورتر برای یافتن غذا جلوگیری کنند.
