آنها کار خود را تقریباً چند هزار سال پیش آغاز کردند. در همان ابتدا، آنها افتخار باورنکردنی دریافت کردند – آنها اولین کفشی بودند که در کتاب مقدس توصیف شده است.
بوعز (کتاب روت) به نشانه تکمیل و تایید معامله مهمی یکی از صندل انگشتی زنانه خود را برمی دارد و به یکی از بستگانش می دهد. در زمان های قدیم صندل ها را نشانه ثروت می دانستند و فقط در مناسبت های خاص می پوشیدند.
کسانی که به خود فرعون تعلق داشتند در چشم زیردستان او نماد پاکی بودند و می توانستند عملکردهای محافظتی داشته باشند. از این رو، به عنوان مثال در مراسم رسمی، خادمی آن را مانند یادگاری گرانبها در آغوش می گرفت.
اتفاقاً دفتر «صندل‌های سلطنتی» یکی از وظایف دربار عالی بود. یونانی ها صندل های چرمی روباز با کف چوب پنبه ای را ترجیح می دادند crepis، در حالی که رومی ها، به طور خاص لژیونرهای به اصطلاح کالیگا صندل های ساخته شده از چرم محکم با رویه های هوا،چرخش قرن 18 و 19 پیروزی سبکی بود که به عنوان کلاسیک در هنر شناخته می شود.
در مد زنان نیز منعکس شد. خانم ها ناگهان می خواستند شبیه هتارا یونان یا امپراتورهای رومی شوند. اما لباس‌های ظریف به سبک عتیقه که در ابتدا فقط از پارچه‌های سفید ساخته می‌شدند، مناسب کفش‌های پاشنه ابریشمی نبودند.
به همین دلیل است که پوشیدن صندل های چرمی به سبک کالیگای رومی یا کرپیس یونانی با بندهایی که دور ساق خوش فرم پیچیده شده بودند.
