درختان خرمای کبکاب سطلی از قدیمی‌ترین درختان جهان هستند و یک محصول میوه مهم در کشورهای خاورمیانه هستند [22،23]. خرما برای مسلمانان اهمیت دینی قابل توجهی دارد.
به طوری که در بسیاری از بخش های قرآن کریم از این میوه به دلیل ارزش غذایی و دارویی آن یاد شده است [24]. این میوه به طور سنتی برای افطار در ماه مبارک رمضان در کشورهای عربی و اسلامی استفاده می شده است.
اولین نمونه‌های استفاده از خرما در خاورمیانه از دو مکان، سابیه در کویت و جزیره دالما در امارات متحده عربی به دست می‌آید که دانه‌ها و سنگ‌های خرما کربنیزه شده نشان می‌دهند.
خرما در میان کشورهای خاورمیانه (به عنوان مثال، کویت، عربستان سعودی، بحرین) و به طور کلی در میان اعراب از جایگاه اجتماعی ویژه ای برخوردار است.
زیرا خرما و غذاهای مبتنی بر خرما در اکثر مناسبت ها و رویدادهای فرخنده مانند عروسی، تولد، گردهمایی های خانوادگی سرو می شود. و اعیاد مذهبی.
اگرچه خرما به دلیل خواص تغذیه‌ای و تقویت‌کننده سلامتی‌اش توسط بومیان خاورمیانه و شمال آفریقا مورد تحسین قرار می‌گیرد، اما این میوه در سایر مناطق جهان کمتر شناخته شده است، زیرا تا حدی به دلیل اسناد علمی محدودی که از سنت‌های نبوی اسلامی به دست آمده است.
بسیاری از ارقام خرما در سرتاسر جهان رشد می کنند که از نظر اندازه، طعم، رنگ و درجه رسیده در هنگام مصرف متفاوت هستند [30]. چهار مرحله اصلی رسیدن عمدتاً با نام‌های عربی خود شناخته می‌شوند.
ترکیب شیمیایی و عملکردی خرما به طور قابل توجهی در طول فرآیند رسیدن تغییر می کند، با افزایش سطح قندها و سطوح ویتامین، مواد معدنی و فیبر به تدریج بر اساس وزن کاهش می یابد.
رسیدن باعث کاهش محتوای اسیدهای فنولیک (یعنی اسیدهای هیدروکسی بنزوئیک و اسیدهای هیدروکسی سینامیک) و فلاونوئیدها (به عنوان مثال، گلیکوزیدهای فلاونوئید، کاتچین فلاوانول و آنتوسیانیدین) می شود.
همانطور که در خرمای آجوا مشاهده می شود غلظت پلی فنل نیز بر اساس رقم متفاوت است.
