عروسک موقعیت های خاصی از زندگی را که در جایی خارج از مهدکودک تجربه کرده شبیه سازی می کند و می آید تا درباره آن به بچه ها بگوید.
سن پیش دبستانی یا سال های اولیه، مهم ترین زمان برای شروع کار با کودکان در زمینه عدالت اجتماعی است، به ویژه در سنین سه تا چهار سالگی، زیرا در آن زمان است که تعصبات و کلیشه ها شروع به رشد می کنند.
حتی در آن زمان، بچه ها به گونه ای فکر می کنند که آنچه شبیه من است خوب است و آنچه شبیه من نیست، خوب نیست!»
«اگرچه سن سه یا چهار سالگی برای درک مفهوم عدالت اجتماعی «بسیار جوان» به نظر می رسد، تجربه نشان داده است که اگر مربی به طور مرتب فرهنگ گفتگو یا فرهنگ گفتگو با کودکان را توسعه دهد، این مشکلی نیست.
در واقع، ما با کودکان در مورد عدالت اجتماعی صحبت نمی کنیم، بلکه در مورد بی عدالتی که در اطراف ما وجود دارد صحبت می کنیم، زیرا کودکان بی عدالتی را می شناسند و ظرفیت حل آن را دارند.
زمانی که عروسک روسی دختر با یک موقعیت مشکل مواجه می‌شود، به جای زمانی که مربی سخنرانی می‌کند، بیشتر روی گفتگو متمرکز می‌شوند، زیرا نیاز بیشتری به کمک به او دارند، زیرا عروسک دوست آنها شده است.
آنها بیشتر درگیر هستند.»
دوبراوکا گرگوشیچ دراگیچ، معلم و معلم مهدکودک همکار او، می افزاید که تجربیات بسیار مثبتی با این روش دارد.
عروسک علاوه بر داشتن هویت شخصی، هویت کودکان گروه را به خود می گیرد تا کودکان بتوانند به راحتی با آن و به نوبه خود با مشکلاتی که عروسک به وجود می آورد، مانند موقعیت های تبعیض آمیز، همذات پنداری کنند.
برای کودکان بسیار واضح تر می شود.» او توضیح می دهد.
«کودکان این فرصت را دارند که با هویت و رویدادهای زندگی عروسک بیشتر آشنا شوند.
خیلی اوقات آنها به یاد می آورند که وقتی عروسک با آنها در گروه بود در مورد چه صحبت می کردند و اغلب به یاد می آورند که چه پیشنهادی به عروسک داده اند تا به او کمک کند مشکلی را که داشت حل کند.
آنها همچنین راه حل را برای موقعیت هایی که در آن مشکل دارند تشخیص می دهند، برای آنها روشن تر است که چگونه به دنبال کمک یا حل یک موقعیت تبعیض آمیز یا مشکل ساز دیگر باشند.
می تواند به طور بالغانه به مشکلات پاسخ دهد.
