کمتر کسی پیدا می شود که حلوا ارده را امتحان نکرده باشد. به جرات می توان گفت که تقریبا همه این شیرینی را دوست دارند.
وطن این دسر ایران است و ترجمه تحت اللفظی آن شیرینی است. تاریخچه حلوا در مجموع بیش از 7 هزار سال است. موفقیت محصول در این است که ماندگاری طولانی دارد، در حالی که نیاز به شرایط خاصی ندارد.
اگر در مورد این دسر فوق العاده صحبت کنیم، در واقع مخلوطی از انواع دانه ها و مغزها است.
اساس توده پروتئینی محصولات هفته پنکیک و شکر کاراملی است. دومی در تولید صنعتی استفاده می شود، در خانه می توان آن را با عسل جایگزین کرد.
ساختار:
- توده پروتئینی که خمیری از دانه ها یا آجیل رنده شده است.
- توده کاراملی، معمولاً شکر کاراملی، ملاس یا عسل.
- عامل کف کننده که برای ایجاد تخلخل و ساختار حلوا استفاده می شود. اغلب این ریشه گل ختمی یا شیرین بیان است.
توده پروتئین را می توان از دانه های آفتابگردان رنده شده، بادام زمینی یا دانه های کنجد تهیه کرد. بنابراین، بسته به کاربرد یک محصول، انواع مختلفی از حلوا وجود دارد:
- کنجد: از دانه های رنده شده این گیاه حلوای تاهینی تهیه می شود که در خاورمیانه و بالکان و تا حدی در جنوب اتحاد جماهیر شوروی سابق رایج است.
- تخمه آفتابگردان: حلوا از این دانه ها تهیه می شود که تقریباً برای همه کسانی که در روسیه، اوکراین و بلاروس زندگی می کنند و همچنین در برخی از کشورهای اروپای شرقی می شناسند.
- بادام زمینی: واضح است که به چنین حلوای بادام زمینی می گویند. غالباً حلوای بادام زمینی تاهینی وجود دارد که مخلوطی از بادام زمینی و دانه کنجد است. همچنین به جای شکر کاراملی، اغلب از عسل در آن استفاده می شود.
- آجیل: آنها اساس حلوای آجیل هستند. می تواند مغز گردو، پسته، بادام و … باشد.
