مالیدن آلو بخارا بر روی پا میخچه را درمان می کند

آلو دارای فراوانی ترکیبات زیست فعال مانند اسیدهای فنولیک، آنتوسیانین ها، کاروتنوئیدها، مواد معدنی و پکتین ها است.

آلو یک جزء ارزشمند از رژیم غذایی ما را تشکیل می دهد، هم از نظر ارزش غذایی و هم از نظر ارزش غذایی.

آلو بخارا در حال تبدیل شدن به یک هدف رو به افزایش در مطالعات تغذیه ای هستند که بر روی انسان ها و حیوانات انجام می شود و تأثیر مصرف آلو را بر عملکرد ارگانیسم ارزیابی می کند.

برای چندین دهه، آلو در طب هندی به عنوان جزئی از داروهای طبیعی مورد استفاده در موارد لکوره، قاعدگی نامنظم و سقط جنین مورد استفاده قرار گرفته است.

آلو دارای کالری کم و ارزش غذایی نسبتاً بالایی است.

آنها حاوی کربوهیدرات ها، اول از همه ساکارز، گلوکز و فروکتوز، اسیدهای آلی، به عنوان مثال، اسیدهای سیتریک و مالیک، فیبر (پکتین)، تانن، مواد معطر و آنزیم ها هستند.

محتوای مواد معدنی آلو با رسیدن میوه ها افزایش می یابد. این مواد ارزش غذایی و طعم آلو را تعیین می کنند.

محتوای آنتی اکسیدانی و کل فنل آلو

ترکیبات فنلی دسته ای جذاب و منحصر به فرد از ترکیبات زیست فعال هستند که به طور گسترده در طبیعت پراکنده شده اند.

به دلیل غنی بودن آنها در اجزای ارتقا دهنده سلامت و جلوگیری از بروز چندین بیماری و همچنین محتوای مواد مغذی عالی آنها، علاقه زیادی به تعیین ظرفیت های آنتی اکسیدانی کل (TAC) و محتوای فنلی کل (TP) وجود دارد.

این میوه ها منبع غنی از ترکیبات آنتی اکسیدانی مانند اسیدهای فنولیک، آنتوسیانین ها و سایر فلاونوئیدها هستند.

ترکیبات فنلی غالب در آلو مشتقات اسید کافئیک هستند: 3-O-کافئیکینیک (نئوکلروژنیک اسید)، 5-O-کافئیکینیک (اسید کلروژنیک) و 4-O-کافه ایکوینیک (اسید کریپتوکلروژنیک) و همچنین اسید کافئیک، با هم.

با مقادیر کمتری از آنتوسیانین ها، فلاوانول ها و فلاونول ها.

بر اساس داده های ادبیات، بسته به تنوع، شرایط محیطی و روش های تحلیلی کاربردی، محتوای اسیدهای فنولیک در آلو در محدوده وسیعی از مقادیر قرار می گیرد (جدول 2).

جدول 2 اجزای فنلی موجود در آلو.

• مقدار اسیدها (mg/kg)
• نئوکلروژنیک اسید 85-1300mg/kg
• اسید کلروژنیک 13-430mg/kg
• کریپتوکلروژنیک اسید 956 میلی گرم بر کیلوگرم

فرآوری میوه بر محتویات پلی فنل تأثیر می گذارد و ریزساختار میوه را تغییر می دهد و در نتیجه باعث از بین رفتن یا غنی شدن برخی از پلی فنل ها می شود و بر دسترسی و در دسترس بودن آنها تأثیر می گذارد (جدول 3).