درختان زیتون در اواخر بهار شکوفا می شوند.
گل های کوچک و سفید رنگ به صورت دسته های شل در زیر بغل برگ ها قرار دارند.
گل ها دو نوع هستند: کامل، شامل هر دو قسمت نر و ماده است که می تواند به میوه های زیتون تبدیل شود نر که فقط شامل قسمت های تولید کننده گرده است.
زیتون سبز کیلویی با باد گرده افشانی می شود.
تنظیم میوه در زیتون اغلب نامنظم است.
در برخی مناطق، به ویژه جایی که آبیاری و کوددهی انجام نمی شود، باربری در سال های متناوب یک قانون است.
درختان ممکن است یک سال محصول سنگینی داشته باشند و سال بعد حتی شکوفا نشوند.
میوه زیتون از نظر گیاه شناسی به عنوان دروپه، مشابه هلو یا آلو طبقه بندی می شود.
در داخل سنگ یک یا دو دانه وجود دارد.
زیتون تمایل دارد حداکثر محتوای روغن (حدود 20 تا 30 درصد وزن تازه) و بیشترین وزن را 6 تا 8 ماه پس از ظهور شکوفه ها داشته باشد.
در آن مرحله آنها سیاه هستند و چندین هفته به درخت می چسبند.
تولید زیتون تجاری به طور کلی در دو کمربند در سراسر جهان، بین 30 درجه و 45 درجه عرض شمالی و بین 30 درجه تا 45 درجه جنوبی، که در آن شرایط اقلیمی برای رشد و باردهی را می توان یافت، انجام می شود.
انواع زیتون از دانه درست نمی شود.
نهال ها معمولاً میوه های پایین تری تولید می کنند و باید جوانه زده یا به یکی از واریته های نام برده شده پیوند شوند.
زیتون را می توان از طریق قلمه تکثیر کرد، یا با قلمه های چوب سخت که در ردیف نهالستان در بهار قرار می گیرد یا با قلمه های کوچک و برگ دار که در زیر اسپری های غبار ریشه در یک قاب تکثیر قرار می گیرند.
درختان در 4 تا 8 سال شروع به باروری می کنند، اما تولید کامل تا 15 یا 20 سال به دست نمی آید.
میوه‌های روغن‌گیری مجاز به بلوغ هستند، اما برای فرآوری به عنوان غذا، میوه‌های نارس را می‌چینند یا از درخت تکان می‌دهند.
صدها گونه نامگذاری شده از هر دو نوع زیتون، سفره ای و روغنی، در آب و هوای گرم رشد می کنند.
در کالیفرنیا، زیتون هایی مانند واریته Mission تقریبا به طور انحصاری برای استفاده در سفره کشت می شوند.
در اروپا، زیتون هایی مانند پیکوال، نوادیلو و مورکال بیشتر برای تولید روغن کشت می شوند.
