برای دانش آموزان جوان تر، اجزای فوم هسته کفش را از قبل آماده کنید. به هر گروه مجموعه ای متفاوت از اشکال بدهید و از آنها بخواهید کفش های خود را بدون استفاده از چاقوهای تیز بسازند.
برای دانش‌آموزان بزرگ‌تر، آنها را تشویق کنید که طرح‌های کفش ایمنی نگهبان پیچیده‌تری ایجاد کنند. به هر تیم اختصاص دهید تا یک جفت کفش طراحی کند که عملکرد خاصی را انجام دهد. به عنوان مثال، کفش های “رانگلر” ممکن است شبیه چکمه های کابوی باشند.
کفش های “Summit” ممکن است برای کوهنوردان طراحی شوند. کفش های “Puddle Jumper” ممکن است ضد آب باشند. مواد متنوع تری برای دانش آموزان فراهم کنید تا بتوانند این کفش های “کاربردی” را ایجاد کنند. از دانش آموزان بخواهید در مورد نیروهای فشاری و کششی در عمل با کفش های خود صحبت کنند.
کفش برای مقاومت در برابر نیروها و شرایط مختلف که کفش در طول عمر خود در معرض آن قرار می گیرد. یک جفت کفش معمولی در طول استفاده معمولی تحت فشار وارده توسط پوشنده قرار می گیرد.
در اصطلاح مکانیکی تنش به عنوان مقدار نیرو در واحد سطح تعریف می شود. به عنوان مثال، برای یک فرد 160 پوندی که با یک جفت کفش با زیره سطح سطحی که زمین را لمس می کند 20 اینچ مربع دویدن می کند، دونده فشاری معادل 160 پوند در هر 20 اینچ مربع (in2) = 8.0 psi وارد می کند.
برخی از افراد ظاهر کفش های پاشنه بلند را دوست دارند اما نمی توانند ناراحتی را تحمل کنند! ساخت استاندارد کفش های پاشنه بلند یک «افکت شیب دار» ایجاد می کند که در آن پا به سمت جلو و پایین خم می شود در حالی که انگشتان پا به سمت بالا خم می شود.
هنگامی که پا به سمت جلو حرکت می کند، وزن بیشتری به توپ پا منتقل می شود که می تواند باعث آسیب به بافت نرم زیرینی شود که از پا حمایت می کند. در بسیاری از کفش های پاشنه بلند، انگشتان پا فشرده می شوند و باعث ایجاد تاول می شوند.
